De Jossen, val en revival der saamhorigheid.
Ze heten allen Jos. Ze horen bij elkaar – ze zijn gelukkig zo. Niets hebben ze nodig dan gezamenlijk Jos te zijn. Dan gebeurt het ondenkbare: een van hen wil geen Jos meer zijn. Hij voelt zich anders. Wanhopig gaan de Jossen op zoek naar wat hen samenbindt en naar een manier om hun groep bijeen te houden. De Jossen, val en revival der saamhorigheid is een stuk over ergens bij horen: de veiligheid die het biedt én de dwang die ervan uitgaat. Over loyaliteit en verzet, over de angst, de kwetsbaarheid en de hulpeloosheid van een mens – of hij zich nu koestert in de schijn van de veilige groep of probeert zich ervan los te maken.
De leegstaande Vestekerk in Haarlem is het toneel van deze voorstelling. Het publiek betreedt de kerk via de voormalige pastorie, voor de gelegenheid ingericht als foyer. Geblokte tafelkleedjes en ouderwetse schemerlampen stralen warmte en saamhorigheid uit. Van daaruit gaat men binnen in de grote, lege, kille kerkzaal. Terwijl het publiek plaatsneemt op sofa’s onder warme dekens, lijden de Jossen kou. Hier begint hun absurdistische hoogmis van het groepsgevoel.
“Laat ons genieten dat de stukken eraf ketsen!
Laat ons de troost fêteren van op zijn minst in groep geleefd te hebben op de tippen van onz’ tenen, op het scherpst van onze snee:
de top van woest geluk en pure vriendschap!
Ja, laat ons toch, zolang we kunnen – opgaan in de roes die ons,
verwante zielen, gezworen gezellen,
doet versmelten in een feest van collectieve werkzucht en plezier!”
waar en wanneer
25 januari t/m 3 februari 2007
Vestekerk, Haarlem
wie
auteur Tom Lanoye
bewerking Johannes van Riessen
regie Lorentine van Tijn
spel Eva Gouda, Karlijn van der Hoeven, Stefan van der Kist, Bouke Krom, Ninet Kaijser, Johannes van Riessen, Milan Zeeuw
choreografie Yvonne van den Akker
decor, kostuums, lichtontwerp: Jasper Rijsdijk, Anneke Leene
productie Anneke Leene
grafisch ontwerp Ninet Kaijser, Victor Le Noble
lezingen Jean-Pierre van de Ven (psycholoog), Stef Aupers (socioloog)
